kelimelerim beni

 Kelimelerim beni eleveriyor olabilir mi? Yazdıklarım beni yaşadıklarımdan, göründüğümden fazla tanımlayabilir mi? Yazdıklarım beni tanımlayabilir mi? Aslında kim olduğumu mesela. Kelimelerim size yaşımı söyler mi ya da saçımın rengini. Yazdığım bir yazı benim karakteristik bir özelliğimi tanınabilir yapar mı? Karanlıktan korkuyorsam eğer bunu açıkca yazmadan anlatabilir mi size?

 Kelimeler... ah kelimeler bazen basit bir soyutlamadan başka bir şey değilken bazen bizlere ağır yükler, sorumluluklar. Kelimeler işte ya konuşmalarımızın, cümlelerimizin yapı taşı kelimeler, insanlığın kullanmış olduğu en güçlü zehir kelimeler. Onlarla ne yapıyorum ben. İpte bir cambaz, kafeste bir kuş, masanın altında bir sakız.. neresindeyim ben kelimelerin ne yapıyorum onlarla size kendimi  mi yazıyorum sizi mi yazıyorum size masal mı yazıyorum ya da bir ütopya mı oluşturuyorum minik ve taze blogumda. Ne yapıyorum ben onlarla kalplerinizi kırıyor muyum yoksa gönül bahçenize yeni bir tohum mu ekiyorum sizinle daha güzel olan yaralarınıza bir çentik de ben mi atıyorum yoksa yaralarınızı mı sarıyorum sizi aydınlıklar içinde ışıksız mı bırakıyorum yoksa karanlık gecenize ışık mı oluyorum size içinizi mi yakıyorum yoksa size yanan yüreğinize soğuk su mu oluyorum. Kelimeler ben onlarla ne yapıyorum soğuk günlerde üzerinizi mi örtüyorum sıcak günlerde güneşinize mani mi oluyorum. Okuduğunuz her satırla size bir şey yapıyorum dinlediğiniz her kelimeyle size bir şey yapıyorlar işte patronunuz evde aileniz, arkadaşlarınız, bu sayfada da ben.

 İnsanlar olarak pek çok şeyden yakınırız biri de bir şeyleri bizim seçemediğimiz gerçeği. Evet bir şeyleri seçemiyoruz neleri bilemem ben bende sizin gibiyim soru işaretleriyle dolu bir dünyada okuyucu ama ben bir şeyin cevabını biliyorum. Bazı şeyleri seçebiliyoruz; kelimelerimizi. Benim nasıl biri olduğumu hiç biriniz seçemezsiniz çünkü ben sizin nasıl kişiler olacağınızı seçemedim oradan biliyorum. Neyi seçersin biliyor musun? Beni dinlemeyi, ya da dinlememeyi, yazdıklarımı okumayı ya da okumamayı. Ben kelimelerim şifa olsun isterim susuz çiçeklerinize su, aç karnımıza yemek olsun kelimelerim belki somut olarak olamaz ama güzel hissediyorsanız yazının sonunda bu da bir aşama değil midir? Belki yanlışı seçtim olamaz mı belki de iyi geleyim derken kötü geldim olamaz mı? Ama ben bilmiyorum ki ben kelimelerle ne yapıyorum siz söyleyin bana ben ne yaptım şimdi. tanıdınız mı beni yazdığımla ben nasıl biriyim anlatın bakalım ne renk gözlerim var, uzun boylu muyum, ne renk gözlerle bakıyorum dünya ya burada kelimelerimin şifa olmasını isterim derken ne kadar samimiydim tanıdınız mı yani beni yazımla karakteristik bir özelliğimi tuttuğum takımı öğrenebildiniz mi ya da beni anlatan şarkıyı. bilemezsiniz çünkü bilmek bir yanılgıdır. Ben sizi bilmiyorum ben hiçbir şey bilmiyorum biliyorum dediklerim içinde bulunduğum yanılgılardır. Şimdi yanılgılarınızı ön yargılarınızın oluşturduğunu hayal edin ne görüyorsunuz? 

 Okudun mu sahiden peki bir cevabın var mı bana cevap verme kendine ver o cevabı onu duymaya ihtiyacın olmasaydı buraya kadar okumazdın. Eğer iyi bir şey görmediysen insanları tanımlamaya çalışma. İnsanları ön yargılarınla sınırlandırmaya çalışmadan önce hatırlat kendine bir yanılgıdasın geçecek farklı şeyler duyacak, keşfedecek, öğrenecek, etkilenecek, esinleneceksin. Bırak bilme benim hakkımda bir şeyler ve özgür kalsın benimle ilgili içinde hissedeceğin yanılgılar. Ama diyorsan ki ben illa bilecegim bir şey bilmek bence bir yanılgı değil o zaman yazılarımdan hangi kelimeleri seçtiğimi bilebilirsiniz. Şimdiden sevgilerle...